Attentie Buurtpreventie
In de straat waar wij wonen staan acht huizen, is zo’n 800 meter lang en doodlopend. Wel is er een afslag naar rechts naar een zandpad, hobbelig, vol met kuilen, soms modderig, soms met stuifzand. Het zandweggetje wordt gebruikt doorde bewoners, meest vanaf no 6, van onze straat om een 'short cut te creëren, maar ook door de weilandboeren, die er hun koeien en paarden laten grazen, hooien, of mest uitrijden.
De eigenaresse van het weiland grenzend aan onze straat, een schrale vrouw met een groot en bazig ego, zat, alhoewel niet woonachtig aan onze straat, ook in onze appgroep ‘attentie buurtpreventie'. Zo bleef ze op de hoogte van de belevenissen in onze buurt en bemoeide zich met veel zaken met vooral veel negatief commentaar!
Een tijdje terug zag een van onze buren in de huis aan huis krant het bericht dat de gemeente een voorgenomen besluit had genomen om de zandweg af te sluiten. Dit verzoek was door één persoon ingediend en gunst .... wie zou dat zijn geweest....? Ze had last van al dat verkeer, dat wel met 80 km per uur over de zandweg scheurde en het daardoor erg veel zand opwaaide, wat weer zorgde voor zand in haar hooi!
Onze hele straat in rep en roer, wat was dat nu weer voor actie? Direct werd er een straatberaad gepland en de zaak werd met veel plezier doorgesproken. De eigenaresse van het weiland had een van de buren, die ze nog kent van vroeger toen ze nog jong en onbedorven was, ook nog gebeld en aangegeven dat ze met de bewoners niks te maken had en dat zij dit al lang, zoals wij toch allemaal wisten, had gewild.
Eén persoon is blijkbaar voldoende voor de gemeente om een voorgenomen besluit te nemen, maar om tegen dit besluit in te gaan moesten alle bewoners hun handtekening zetten onder het bezwaar mèt argumenten. Geen probleem natuurlijk, argumenten genoeg!
Het is hooitijd en ook het weiland moest nodig gehooid worden. De eigenaresse appte naar de zoon van de haar nog van vroeger bekende buur om te vragen of hij wilde hooien en de hooi in balen verwerken. De zoon appte vriendelijk, maar beslist terug dat, als ze toch niets met de bewoners te maken wilde hebben, ze maar iemand anders moest zoeken. Dat moet toch (hooi)balen zijn geweest voor deze kenau.
De wei werd wel gehooid en in balen verwerkt, maar niet voordat ze nog de voicemail van de zoon acht minuten lang heeft vol getoeterd: wij snapten er niks van, we hadden het kunnen weten, ze had altijd al last van gehad en wie weet wat ze nog allemaal ging doen in de toekomst.
Tja, we zullen het misschien nooit weten. Alle handtekeningen en argumenten leveren beslist voldoende tegengas om het voorgenomen besluit van tafel te vegen. Ze is wel uit de app gegooid!